Kościół św. Jana Kantego to polski kościół, znajdujący się najbliżej centrum Chicago (1,2 mili na północny zachód od centrum miasta). W miejscu, gdzie znajduje się obecny kościół, stał dom, w którym organizowano w 1864 r. najstarszą w Chicago polską organizację – Towarzystwo św. Stanisława Kostki. Liderzy tegoż towarzystwa założyli pierwszą w Chicago polską parafię św. Stanisława Kostki, gdzie duszpasterzami byli księża ze zgromadzenia Zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa zwani Zmartwychwstańcami, którzy założyli większość parafii w tzw. „Polskim Downtown” w Chicago. W 1892 r. proboszcz parafii św. Stanisława Kostki – ks. Wincenty Barzyński, powołał komitet organizacyjny do utworzenia nowej parafii św. Jana Kantego, obejmujący obszar tzw. „Polish Patch”. W 1893 r., kiedy powołano parafię do życia, w jej obręb wchodziło już 1500 rodzin. Najpierw zakupiono działki przy Front Street (teraz Fry Street) i Carpenter Street (za 75 tys. dolarów), mimo że zakupiono najtańsze działki, cena nieruchomości była wysoka ze względu na bliskość centrum miasta. Inwestycję rozpoczęto zburzenia ok. 20 starych domów. Najpierw powstała dolna kondygnacja (1883 r.), gdzie przez pięć lat odprawiano msze św. do czasu wykończenia górnej kondygnacji kościoła. Pozostałe budynki nadające się do użytku wyremontowano i przeznaczono na tymczasową plebanię, szkołę i mieszkanie dla Sióstr Szkolnych Notre Dame. W następnym roku przebudowano dwa kolejne stare domy na tymczasową szkołę, jednakże część zajęć odbywała się również w dolnej części kościoła, gdyż zaledwie rok po rozpoczęciu działalności przez parafię, do szkoły uczęszczało już około tysiąca uczniów. Budowa kościoła okazała się trudnym do zrealizowania przedsięwzięciem, z uwagi na wysokie ceny gruntów, panujący wówczas kryzys ekonomiczny i wysokie bezrobocie. Dlatego też inwestycja trwała aż 5 lat. Ostatecznie budynek kościoła został ukończony w 1898 r. Z uwagi na coraz liczniejszą społeczność parafialną, konieczne stało się stworzenie właściwych warunków do kształcenia dzieci, które tymczasem odbywały zajęcia w pomieszczeniach kościoła, nawet w zakrystii czy wieżach. W 1903 r. oddano do użytku pierwszą część szkoły, która jednak nie była w stanie pomieścić wszystkich 1400 uczniów. Dlatego też postarano się dość szybko o wykończenie drugiej części budynku szkolnego. W tym czasie zbudowano również nową plebanię usytuowaną na nowo zakupionych gruntach. Mimo że w okolicy tworzyły się nowe polskie parafie (w 1905 r. powstała parafia pw. św. Młodzianków), parafia św. Jana Kantego stawała się coraz bardziej liczna, sukcesywnie przybywało również uczniów. Sytuacja ta wymusiła działania na rzecz wygospodarowania nowego lokum dla kadry nauczycielskiej. W 1909 r. zakupiono dom przy Fry Street, który przeznaczono na mieszkania dla sióstr zakonnych, zaś w jednym z istniejących na posesji drewnianych domów urządzono kaplicę. W 1916 r. zakupiono kolejne sąsiadujące parcele pod budowę domu zakonnego dla sióstr nauczycielek, oddano go do użytku w 1917 r. Populacja wiernych w parafii św. Jana Kantego stale się powiększała mimo że, w tym samym czasie część rodzin odeszła do polsko-amerykańskiej parafii pw. św. Szczepana. W 1918 r. parafia liczyła 23 tys. wiernych, zaś do szkoły, zatrudniającej 47 nauczycielek, uczęszczało 2300 uczniów. Był to okres największego rozkwitu tej społeczności. Parafia odznaczała się dużą aktywnością w czasie I wojny światowej. W tym miejscu odbyły się cztery wiece agitacyjne na których werbowano ochotników do polskiej armii. Trzy razy organizowano uroczystości pożegnania żołnierzy odchodzących na wojnę. Kobiety z oddziału Czerwonego Krzyża szyły wełniane okrycia dla błękitnej armii. Sytuacja zmieniła się wraz z wdrożeniem nowych planów zagospodarowania miasta, już w 1920 r., przedłużono ul. Ogden, biegnącą dokładnie przez środek posesji parafialnej. Decyzją władz miasta wiele domostw w tym miejscu przeznaczono do rozbiórki. Teren stał się niebezpieczny ze względu na wzmożony ruch samochodowy, dlatego że szkoły odeszło wielu uczniów, zaś spora część wiernych przyjeżdżała tylko na niedzielne Msze św. Mimo wszystko parafia nadal odgrywała ważną rolę wśród Polonii, o czym świadczą wizyty: w 1934 r. w parafii gościł gen. J. Haller, zaś w 1941 r. premier rządu RP i naczelny wódz gen. Władysław Sikorski. W czasie II wojny do armii amerykańskiej zostało zmobilizowanych około tysiąca parafian. Wkrótce odnotowano spadek liczebności parafian, w 1944 r. liczba parafian wynosiła ok. 5 tys. rodzin, a liczba dzieci zmalała do 376. Młode rodziny przenosiły się na przedmieścia. Zmieniała się zatem struktura społeczności z uwagi na osiedlanie się Portorykan. W latach 50., Na skutek zmian w przestrzennym zagospodarowaniu miasta i budowy drogi pod Kennedy Expressway, wiele domostw w tym miejscu zostało wyburzonych, a ludność zmuszona do przesiedlenia w inne rejony miasta.
Liczba dzieci w szkole również mala, w roku 1963 wynosiła 315 uczniów, w roku W 1967 zamknięto szkołę (liczba uczniów 163).
W 1967 r. zamknięto również szkołę, a z parafii odeszły siostry zakonne. Zarówno budynek szkoły jak i dom sióstr zostały przeznaczone na wynajem. Mimo tych zmian, nadal jeszcze część wiernych przyjeżdżała na niedzielne Msze św., jednak brakowało funduszy na konieczne remonty. W latach 80. XX w. istnienie parafii było zagrożone. Wskazywała na to niewielka liczba parafian i fatalny stan budynków, zwłaszcza kościoła, który grodził zawaleniem. Początek odrodzenia parafii nastąpił w 1988 r., kiedy to parafię objął proboszcz F. Phillips i zaczął powoli remontować budynki. Po dziesięciu latach założył nowe zgromadzenie Kanoników Regularnych św. Jana Kantego, a siedziba parafii stała się tym samym ich domem macierzystym. Dzięki zakonowi parafia odzyskała nie tylko dobrą kondycję materialną, ale przede wszystkim stała się centrum duchowym dla wielu ludzi z Chicago. Zakonnicy przywrócili sacrum liturgii i piękno muzyki kościelnej, śpiewu chóralnego. Sprawują też liturgię Mszy św. według rytu trydenckiego, prowadzą lekcje katechizmu, wykłady z Biblii (z nauką języków klasycznych i hebrajskiego). Obecnie parafia liczy blisko 1200 zarejestrowanych rodzin.
