Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy usytuowany jest w przemysłowej dzielnicy Bridgeport, oddalony jest kilka kilometrów na południe od macierzystej parafii św. Wojciecha ok. 2,5 mili na południowy zachód od centrum miasta. Pierwsi osadnicy pojawiali się tu w 1836 r. Byli to Irlandczycy, Niemcy i Norwegowie, pracujący przy przekopywaniu kanału, wzdłuż którego powstała  Archer Street, gdzie budowali domy i pierwsze kościoły. Z czasem powstało tu centrum przemysłowe. Polacy zaczęli się tu osiedlać w 1868 r., zamieszkiwali wzdłuż ulicy Morgan. Ich domy były murowane, parterowe, dwuizbowe, z małym ogródkiem. Drogi w mieście nie były wówczas brukowane, nie było też chodników. We wrześniu 1882 r. odbyło się zebranie organizacyjne polskich osadników i wybrano komitet zajmujący się organizowaniem parafii. W maju 1883 r. grupa przyszłych parafian zakupiła budynek przy narożniku ulic Lymon i Farrell, gdzie pierwsza mszę św. została odprawiona 17 czerwca 1883 r. W ciągu tygodnia zasłaniano prezbiterium i w kościele odbywały się zajęcia szkolne. Poza tym, w pomieszczeniach przyległych do tylnej części kościoła mieszkały siostry felicjanki. Duszpasterzem wspólnoty był najpierw ks. Adolf Snigurski, proboszcz parafii św. Wojciecha, który pieszo pokonywał dystans do Bridgeport. Od 1884 r. wspólnotą opiekował ks. Jan Radziejowski – nowy proboszcz parafii św. Wojciecha, zaś funkcję pomocniczą pełnił ks. L. Moczygemba z parafii św. Stanisława Kostki. W 1884 r. Ks. Radziejowski zakupił duży obszar ziemi usytuowany między: 32 Street i 32 Place oraz Aberdeen Street i Morgan Street. Pod budowę kościoła przeznaczono 14 parceli, pozostałą część sprzedano parafianom po niskiej cenie. Na nową posesję przeniesiono wówczas budowlę z Farrell Street, a także drewniany kościół pozyskany od metodystów (który znajdował się przy ul. Halsted i 38) i stary drewniany dom. Nowo powstały kościół poświęcił abp. Patrick E. Feehan w sierpniu 1885 r. W ten sposób wspólnota miała już świątynię, plebanię i szkołę z mieszkaniem dla sióstr zakonnych. Do czasu erygowania parafii w 1886 r., szkoła oficjalnie należała do parafii św. Wojciecha. Pierwszy proboszcz ks. Jan Zyłła (neoprezbiter) w 1888 r. zbudował plebanię z cegły przy 1023 West 32 Street. W następnym roku rozpoczął budowę kościoła, który ukończył jego następca w 1892 r. W 1895 r. przy 32 Place i Carpenter Street zbudowano trzypiętrową szkołę z suterenami, gdzie znajdowało się audytorium mieszczące 2 tys. osób oraz mieszkanie dla sióstr zakonnych. Budynek poświęcił abp. Feehan, a szkole nadano imię Tadeusza Kościuszki. Pozostałe stare, drewniane budynki zburzono. W 1894 r., na miejsce sióstr felicjanek, zaproszono siostry św. Józefa Trzeci Zakon św. Franciszka ze Steven Point w Wisconsin. Od tego czasu szkoła dynamicznie się rozwijała. W 1900 r. uczęszczało do niej ok 1500 dzieci, zaś nauczaniem zajmowało się 19 sióstr Józefinek. W 1906 r. dobudowano do plebanii budynek przeznaczony na dom dla sióstr zatrudnionych w szkole, a dotychczasowe mieszkania przeznaczono na sale lekcyjne. Ks. proboszcz Stanisław Nawrocki równocześnie opiekował się wspólnotą Polaków w Poznaniu (blisko Blue Island) i tam zbudował pierwszy drewniany kościół pw. Św. Stanisław Biskupa i Męczennika (ok. 1894 r.). W tym czasie, na Bridgeporcie Polaków przybywało na tyle, że konieczne było ustanowienie nowej parafii. Na potrzeby nowej parafii św. Barbary, ks. Nawrocki zakupił nowe grunty, na których wybudował szesnastooddziałową szkołą z obszernym audytorium mieszczącym się w suterenach. Z jego inicjatywy powstała również plebania i dom dla sióstr, które tam sprowadził. Ponadto, na potrzeby budowy kościoła przeznaczył 50 tys. dolarów. Kościół św. Barbary powstał w 1914 r. Mimo podziału parafii, wiernych stale przybywało, w związku z czym potrzebne były kolejne inwestycje. W 1922 r. przy 1039 West 32 Street zbudowano nową plebanię, co umożliwiło siostrom zajęcie całego budynku przy 1023 West 32 Street. W 1922 r. zaczęto budować nową szkołę, której budynek przylegał do starej szkoły od strony zachodniej. Placówkę ukończono w następnym roku. Szkoła liczyła 18 sal lekcyjnych. W jej obrębie znajdowała się też kręgielnia i biblioteka. W siedzibie szkoły odbywały się również zebrania różnych towarzystw. Po wybudowaniu nowej szkoły w 1923 r., utworzono dwuletnią szkołę zawodową, której zajęcia odbywały się w starym budynku. Dla najmłodszych dzieci w 1926 r. przy 3217 s. Morgan Street zorganizowano żłobek Copernicus Day Care Nursery, gdzie dziećmi zajmowały się Córki Izabeli – żeńska gałąź Rycerzy Kolumba. W latach 20. Parafię odwiedzili znamienici goście: gen. Józef Haller w listopadzie 1923 r., abp. Jan Cieplak w1925 r. z okazji Kongresu Eucharystycznego w 1926 r. parafię odwiedzili: bp. Teodor Kubina, bp. Henryk Przeździecki, bp Stanisław Łukomski. W dalszym ciągu parafia sukcesywnie się rozwijała. W 1924 r. do szkoły podstawowej uczęszczało ponad 1700 dzieci. Szczyt rozwoju parafii przypada lata 30. W 1930 r. liczyła 8 tys. wiernych, zaś blisko 2 tys. dzieci w szkole, gdzie zatrudniano blisko 40 sióstr nauczycielek. Po dziesięciu latach, w 1940 r. w obrębie parafii było już tylko ok 7,5 tys. wiernych, 800 dzieci w szkole podstawowej i 300 w średniej. W 1941 r. szkołę zawodową przemianowano na czteroletnią szkołę średnią. Wtedy też wzniesiono ostatnią budowlę w parafii – Social Center przy 32 Place i Aberdeen Street, której poświęcenie miało miejsce 8 lutego 1941 r. Jej twórcą był architekt Józef Słupkowski. Parafia prężnie działała do końca lat 60. Później nastąpiły zmiany w strukturze ludności, Polacy wyprowadzali się w północne i zachodnie dzielnice miasta. W 1978 r. było już tylko 216 dzieci w szkole podstawowej i 362 uczniów (dziewcząt i chłopców) w szkole średniej. W latach 80. Odnotowywano w dalszym ciągu zmniejszającą się liczbę wiernych, wskutek czego trudno było utrzymać szkoły parafialne. W roku 1986 parafialna szkoła średnia została zamknięta, natomiast szkołę podstawową połączono razem z czterema innymi szkołami tworząc Bridgeport Catholic Academy, która funkcjonowała do 1995 r. Siostry św. Józefa pracowały w szkołę i parafii do początku lat 90. Od roku 2002 w budynku szkoły parafialnej La Salle Institute otworzył własną szkołę średnia dla dziewcząt. W 2001 r. budynki starego konwentu i szkoły im. T. Kościuszki zostały zburzone na potrzeby miejsc parkingowych. W latach 90. na obszarze parafii osiedlało się coraz więcej Latynosów i Chińczyków. W latach 1995-1005 odprawiana była Msza św. w j. hiszpańskim. Obecnie do parafii należy ok. 1000 rodzin o zróżnicowanym składzie etnicznym. Duszpasterstwo prowadzone jest wyłącznie w j. angielskim, począwszy od 2010 r. odprawiana jest również Msza św. w rycie trydenckim.